“Według Kamila Wnuka, tegorocznego dyplomanta Uniwersytetu Artystycznego przepis na artystę jest prosty: jedne procent talentu, dziewięć procent szczęścia i dziewięćdziesiąt procent pracy. Praca to z pewnością także edukacja, czyli proces pochłaniający głos czasu w życiorysie twórczym młodych artystów. Proces żmudny i nie gwarantujący sukcesu, bo jeśli nawet pracowity student nie będzie miał szczęścia i – co gorsza – talentu, to nawet największy wysiłek nie pomoże. Póki co, wszyscy kończą Uniwersytet, jedni z tytułem magistra, inni z licencjatem. Każdy idzie w swoją stronę, każdy może robić co mu w duszy gra. Praca na uczelni została wykonana i z jej efektami możemy się zmierzyć, przyglądając się i uważnie analizując dzieła z wirtualnej, bądź realnej prezentacji dyplomów. Czy jest tu coś ciekawego? Czy coś z tego wyniknie w sztuce? (…) Krytycy, kuratorzy, kolekcjonerzy marzą o tym, by odkryć talent już na poziomie dyplomu. Dyplomy to także wypadkowa kontaktu z ciałem pedagogicznym, ura